Ο βαρελάς ήταν ένας εξειδικευμένος ξυλουργός, ειδικός στην κατασκευή βαρελόσχημων και σκαφοειδών σκευών, που τα κατασκεύαζε από ξύλο καστανιάς ή δρυός αλλά και από άλλα ξύλα. Κατασκεύαζε βαρέλια για κρασί, για αποθήκευση τυριού και για αποθήκευση και μεταφορά νερού. Επίσης καρδάρες για το γάλα, κοπανόκαδες για το βούτυρο και κάδες για το πάτημα των σταφυλιών. Παλαιότερα, σπάνια έβλεπε κανείς σπίτι χωρίς δικό του κρασί. Τα μεγάλα βαρέλια χωρούσαν μέχρι και 1.000 κιλά κρασί και τα μικρότερα μέχρι και 30 κιλά. Υπήρχαν βαρέλια που τα χρησιμοποιούσαν για να βάζουν ελιές και άλλα μικρότερα για τυρί. Οι βεδούρες ήταν για να πήζουν μέσα το γιαούρτι, οι καρδάρες για να αρμέγουν μέσα τα γιδοπρόβατα οι τσοπάνηδες και οι καράμπες για να βγάζουν οι τσοπάνηδες το βούτυρο από το γάλα. Οι βαρέλες και οι μπαρδάκες ήταν για τη μεταφορά και την αποθήκευση του νερού στο σπίτι. Τα βαρέλια ήταν δρύινα για κρασί και ποτά, από οξιά για τυρί, από κέδρο, έλατο ή πεύκο για νερό και ποτέ δρύινο, γιατί το νερό μαυρίζει το ξύλο. Ένα βαρέλι αποτελείται από τις δούγες, που είναι οι σανίδες που σχηματίζουν το κυλινδρικό μέρος, το φούντι, που είναι ο πάτος, και τα στεφάνια. Το ξύλο περνούσε από ειδική επεξεργασία και μετά οι τεχνίτες το έκοβαν σε λεπτές σανίδες που τις βρέχανε ,για να μπορούν να πάρουν πιο εύκολα την κατάλληλη κλίση. Κατόπιν περνούσαν τα στεφάνια, τα χτυπούσαν με το ματσακόνι για να σφίξουν καλά και μετά τοποθετούσαν τους δύο επίπεδους πυθμένες. Τα βαρέλια ήταν πολύ δύσκολα στην κατασκευή τους, γι’ αυτό ο τεχνίτης έπρεπε να είναι πραγματικός μάστορας.