Ο άνθρωπος σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ήταν κυρίως φυτοφάγος. Με την εξέλιξη των εργαλείων αναπτύχθηκε ταυτόχρονα και το κυνήγι, αλλά δεν κατάφερε να εκτοπίσει τα φυτικά προϊόντα που παρέμειναν ως βασική διατροφική πηγή. Οι μακρινοί μας πρόγονοι κατανάλωναν τρεις φορές περισσότερα φρούτα και λαχανικά. Η κρεατοφαγία άρχισε να επικρατεί της χορτοφαγίας στις αναπτυγμένες δυτικές χώρες, στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Για τους προγόνους μας, η φύση ήταν η τροφός τους και για τον λόγο αυτό την θεωρούσαν ιερή. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα στο φυσικό περιβάλλον αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος των θεών και είχε την αποδοκιμασία τους ή την επιδοκιμασία τους ανάλογα με την αρνητική ή θετική επίδραση στη φύση.
Οι θεοί ανακηρύχθηκαν προστάτες του φυσικού περιβάλλοντος, της γης, των δασών, των ποταμών, της θάλασσας, των ζώων, των δένδρων. Οι στενές σχέσεις που είχαν οι αρχαίοι και η θρησκεία τους με τον κόσμο των φυτών αποτυπώνεται στη λέξη Χλωρίδα, που ήταν το όνομα της θεάς της βλάστησης. Για την συντήρηση και την ανάπτυξη της βλάστησης, που απαιτεί πολύπλοκες φυσικές διεργασίες, όπως η ρύθμιση της βροχής, της υγρασίας, του ηλιακού φωτός, του ανέμου, αλλά και της εναλλαγής των εποχών, η θεά Χλωρίδα, είχε τη βοήθεια πολλών θεϊκών πλασμάτων, όπως των Ωρών, του Ζέφυρου, των Ωκεανίδων, του Απόλλωνα, της Άρτεμης, της Δήμητρας, της Περσεφόνης κλπ. Σύμφωνα με τη μυθολογία πολλά φυτά υπάρχουν γιατί ήταν επιθυμία των θεών και των ηρώων και ήταν στενά συνδεδεμένα με τον μυθολογικό κόσμο των αρχαίων. Η κατανάλωση των λαχανικών και η μαγεία της μαγειρικής, αποκαλύφθηκαν με τη χρήση της φωτιάς που μέχρι τότε, τη γνώριζαν μόνο από τους κεραυνούς και τις φωτιές του … Δία.
Όταν ήρθε η φωτιά…
Η ανακάλυψη της φωτιάς συνέπεσε με την περίοδο των παγετώνων. Μόνο χάρη στη φωτιά σώθηκε ο άνθρωπος και αυτή ήταν δώρο του Προμηθέα που την πήρε από τους Θεούς. Ο Προμηθέας συμβολίζει το δυνατό άνθρωπο, που υψώθηκε πάνω από τη μοίρα του θνητού, που άγγιζε το θείο και άνοιγε στον άνθρωπο το δρόμο της κυριαρχίας πάνω στο εχθρικό περιβάλλον.
Η κατασκευή λίθινων εργαλείων και ο έλεγχος της φωτιάς είναι αναμφισβήτητα τα δύο σημαντικότερα γεγονότα στην τεχνολογική εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων. Τα στοιχεία από την ευρωπαϊκή ήπειρο δείχνουν πως η καθημερινή και ελεγχόμενη χρήση της φωτιάς μας οδηγεί χρονικά στο δεύτερο μισό της Μέσης Πλειστόκαινου περιόδου, χωρίς αυτό να απορρίπτει την πιθανότητα περιστασιακής χρήσης της νωρίτερα, όπως σε περιοχές με ηφαιστειακή δραστηριότητα ή με συχνές καταιγίδες που προκαλούν κεραυνούς, ο άνθρωπος βρισκόταν συχνά αντιμέτωπος με φυσικές φωτιές και πιθανόν να τις εκμεταλλευόταν προς όφελός του σποραδικά. Το πιθανότερο είναι ότι ο έλεγχος της φωτιάς δεν ήταν διαδεδομένος πριν από 300.000 με 400.000 χρόνια και δεν αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας των πρώτων κατοίκων της Ευρώπης. Πολύ αργότερα, με την εμφάνιση των Νεάντερνταλ, η φωτιά διαδόθηκε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης τεχνολογίας, καθώς άρχισε να αξιοποιείται όχι μόνο για τη ζεστασιά, το μαγείρεμα της τροφής και τον φωτισμό, αλλά και για την παραγωγή νέων αντικειμένων. Επίσης, το μαγείρεμα του φαγητού άλλαξε τις κοινωνικές συνήθειες του ανθρώπου, ο οποίος ξεκίνησε να μοιράζεται την τροφή του γύρω από φωτιές, αυξάνοντας την κοινωνικοποίησή του.
