Φυλλίς. Έργο του Louise Jopling, Russell, 1883
Σύμφωνα με το μύθο, ο Δημοφών ήταν γιος του Θησέα και της Φαίδρας. Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο για Αθήνα, έφθασε στις ακτές της Θράκης. Στην ακρογιαλιά γνώρισε τη Φυλλίδα την κόρη του βασιλιά Σίθωνα. Ο Δημοφώντας επικεφαλής των ναυτών ζήτησε από τα κορίτσια να μην φοβούνται. Η βασιλοπούλα γοητευμένη από τους ευγενικούς τρόπους του και εμπιστευόμενη το ένστικτό της, τους φιλοξένησε στο παλάτι με τιμές. Εκείνος δεν έμεινε αδιάφορος από την χάρη και την ομορφιά της κόρης. Ο Έρωτας και ο γάμος δεν άργησαν να έλθουν.
Η νοσταλγία όμως της πατρίδας του, ανάγκασε τον Δημοφώντα να ταξιδέψει στην Αθήνα με την υπόσχεση να επιστρέψει γρήγορα. Οι μήνες όμως περνούσαν και η γλυκιά προσμονή της κόρης μετατράπηκε σε αβάσταχτο μαρτύριο. Κάθε ξημέρωμα πήγαινε στο σημείο του αποχαιρετισμού και περίμενε. Η κόρη έσβηνε μέρα με την μέρα. Είχε γίνει πια τόσο χλωμή και αδύνατη που οι θεοί την λυπήθηκαν και για να μην υποφέρει άλλο την μεταμόρφωσαν σε όμορφο λυγερόκορμο δέντρο, την Αμυγδαλιά.
Κι ο Δημοφώντας όμως δεν μπορούσε μακριά από την αγαπημένη του. Αγνοώντας τις νουθεσίες φίλων και συγγενών, ξεκίνησε μες στην καρδιά του χειμώνα το ταξίδι της επιστροφής. Αναζητώντας την αγαπημένη του έφτασε στο σημείο του αποχαιρετισμού. Εκεί ακριβώς είδε να στέκεται ένα ψηλό ξεραμένο δέντρο χωρίς καρπούς και φύλλα. Ο νέος κατάλαβε τι είχε συμβεί και βγάζοντας μια κραυγή πόνου με δάκρυα στα μάτια αγκάλιασε σφιχτά τον ξερό κορμό σαν να αγκάλιαζε το σώμα της αγαπημένης του. Και τότε σαν από θαύμα, ζωή πλημμύρισε το άψυχο ξύλο και τα γυμνά κλαδιά του δέντρου στολίστηκαν με πανέμορφα μικρά λευκά άνθη που ανέδυαν μια υπέροχη λεπτή ευωδία.
