Όσο περνάει ο χρόνος μικραίνει και στρογγυλεύει τα γεγονότα. Μετά τα σκεπάζει με ένα μανδύα μυστηρίου και φαντασίας. Έτσι τα γεγονότα γίνονται θρύλοι. Η ζωή μετά τα κάνει παραμύθια, που μέσα τους όμως κρύβουν μακρινές, άγραφες αλήθειες. Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, ήταν μια αμαζόνα που την έλεγαν Σμύρνα. Αυτή, το 3.000 π.Χ. έχτισε μια όμορφη παραλιακή πόλη που της έδωσε το όνομά της. Σμύρνα. Σε όλες τις εκδοχές του μύθου, η Σμύρνα είναι η επώνυμη ηρωίδα για τη Σμύρνη. Η Σμύρνα ήταν κόρη του Θείαντα, βασιλιά των Ασσυρίων, ή του Κινύρα της Κύπρου. Ο Θείας ερωτεύθηκε τη Νύμφη Ωρείθυια και μαζί απέκτησαν τη Σμύρνα ή Μύρρα, όπως είναι γνωστή σε άλλη εκδοχή. Η Σμύρνα φιλονίκησε για κάποια άγνωστη αφορμή με την Αστάρτη, θεά της ομορφιάς. Η Αστάρτη, για να την εκδικηθεί, της προκάλεσε ένα ακατανίκητο ερωτικό πάθος για τον πατέρα της, τον Θείαντα. Μια μέρα η Σμύρνα μεταμφιέστηκε σε σκλάβα του παλατιού και παρέσυρε τον Θείαντα, οπότε από το σπέρμα του πατέρα της έμεινε έγκυος και γέννησε τον Άδωνι. Ο Θείας έμαθε την αλήθεια και τότε θέλησε να σφάξει την κόρη του. Αλλά η Σμύρνα ζήτησε την επέμβαση των θεών, οι οποίοι τη μεταμόρφωσαν σε δέντρο που ευωδιάζει, τη σμύρνα. Οι Αμαζόνες ήταν γυναικείος λαός ο οποίος κατοικούσε πλησίον του ποταμού Άλεος, που ρέει μεταξύ των πόλεων Κερασούντας και Σαμψούντας, και εθεωρούντο κόρες του Άρη και της Αρμονίας. Οι Αμαζόνες καλλιεργούσαν τις ανδρικές αρετές και για αυτό αφαιρούσαν το δεξιό μαστό, έτσι ώστε να μην παρεμποδίζονται κατά την ρίψη του ακοντίου. Διατηρούσαν όμως τον αριστερό μαστό ώστε να μπορούν να θηλάζουν τα παιδιά που γεννούσαν. Σύμφωνα με την παράδοση οι πόλεις της Κύμης, της Μύρινας, της Εφέσου και της Σμύρνης ιδρύθηκαν από τις Αμαζόνες. Ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο αποδίδεται στην Οτρήρη την βασίλισσα των Αμαζόνων η οποία τον έκτισε. Η εξόντωση των Αμαζόνων άρχισε από τις αποστολές του Ηρακλή, του Θησέα και τις εκστρατείες του νεαρού βασιλιά Πριάμου. Κατά τον Τρωικό πόλεμο, οι Αμαζόνες υπό την ηγεσία της Πενθεσίλειας βοήθησαν στην υπεράσπιση της Τροίας.