Κάποια στιγμή το σύμπαν διαμορφώθηκε. Τώρα πλέον διαθέτει έναν ουρανό, μια γη, πολύ νερό και αέρα. Διαθέτει επίσης ζωή, που αποτελείται από φυτά και δέντρα που μεγαλώνουν, όντα που περπατούν, πετούν και κολυμπούν, αλλά και θεούς που τα επιβλέπουν. Όλα είναι διευθετημένα και ρυθμισμένα ώστε να επιτρέπουν τη ζωή, την ανάπτυξη, τον πολλαπλασιασμό αλλά και το θάνατο. Το μόνο που έλειπε ήταν να δημιουργηθεί ο άνθρωπος, για τον οποίον άλλωστε επινοήθηκε το σύμπαν. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως το τέλειο ον που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει και να υπηρετήσει το θεό. Όμως όπως κάθε τελειότητα, έτσι και η συγκεκριμένη δεν είχε διάρκεια. Οι πρώτοι αυτοί άνθρωποι επέδειξαν εγωισμό, αδηφαγία, απληστία και προκάλεσαν καταστροφές που τους έκαναν να υποφέρουν.  Ο κατακλυσμός, είτε ως θεϊκή τιμωρία είτε ως γεωλογικό φαινόμενο, τερμάτισε τη μέχρι τότε ανθρώπινη ιστορία. Μια από τις βασικές αιτίες του κατακλυσμού ήταν η εξολόθρευση και στη συνέχεια η αναγέννηση της ανθρωπότητας. Σε όλους τους μύθους σχετικά με τον κατακλυσμό, εμφανίζεται σταθερά ένα ζευγάρι επιζώντων, που αναλαμβάνει την υποχρέωση να αναδημιουργήσει τον κόσμο. Πάντως η ανθρωπότητα, όπως εμείς την ξέρουμε σήμερα, είναι μετα-κατακλυσμική. Όλοι οι άνθρωποι που ζουν σήμερα στη γη είναι απόγονοι του Νώε ή των άλλων διασωθέντων. Και στην μετά κατακλυσμό εποχή, ο άνθρωπος κυριαρχεί στη γη. Παραμένει βασιλιάς της Κτίσης και βασιλεύει επί των άλλων ζώων, πάντα όμως με την επίβλεψη, συνδρομή και βοήθεια των θεών.

Οι θεοί εκτός από το να απονείμουν στον άνθρωπο τον τίτλο του βασιλιά της γης, του προσφέρουν και διάφορα ευεργετήματα, που, χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να υπάρξει πολιτισμός. Οι θεοί γέμισαν τις θάλασσες και τους ποταμούς με ψάρια, χάρισαν γονιμότητα στους αγρούς, δημιούργησαν τους σπόρους και με διάφορες επινοήσεις, μεταβίβασαν στους ανθρώπους τα βασικά εργαλεία, όπως το αλέτρι, το ζυγό, το καλούπι, το μυστρί και άλλα βασικά εργαλεία επιβίωσης. Ήταν από τα πιο απλά δώρα που μπορούσε να προσφέρει ένας θεός. Μεταξύ των δώρων που προσέφεραν οι θεοί, συγκαταλέγονται και το σιτάρι, η ιατρική και η μαντική, η φωτιά, η γραφή, οι τέχνες κλπ. Ο άνθρωπος πάντα έβλεπε στους θεούς, οντότητες γεννημένες για χάρη του, οντότητες που υπήρχαν για να του προσφέρουν ζωή, πάθος, λύτρωση και σωτηρία. Έτσι οι άνθρωποι συνέλαβαν τις θεότητές τους, ως όντα ανεξάντλητης γονιμότητας με άφθονα πλούτη στη διάθεσή τους. Η Δήμητρα προστάτευε τη Γεωργία, η Άρτεμη προσέφερε το κυνήγι, ο θεός Πάνας καθοδηγούσε τους κτηνοτρόφους, η Εστία προστάτευε την οικογένεια, ο Ποσειδώνας κυριαρχούσε στις θάλασσες, ο Ασκληπιός γιάτρευε τους ανθρώπους, ο Απόλλωνας τους ηρεμούσε με τη μουσική, ο Ήφαιστος τους έμαθε τη φωτιά και πώς να τη χρησιμοποιούν. Έτσι οι Έλληνες είχαν ένα πλεονέκτημα. Να διδαχθούν από τους θεούς και να αξιοποιήσουν τις πρώτες ύλες που τους πρόσφερε η Μητέρα-Γη. Εφοδιασμένοι με αυτά οι Έλληνες από πολύ νωρίς επιδόθηκαν σε γαστριμαργικές δημιουργίες. Για τους προγόνους μας η φύση ήταν η τροφός τους και για το λόγο αυτό τη θεωρούσαν ιερή. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα στο φυσικό περιβάλλον αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος των θεών και είχε την επιδοκιμασία ή την αποδοκιμασία τους. Οι θεοί ανακηρύχθηκαν προστάτες του φυσικού περιβάλλοντος, της γης, των δασών, των ποταμών, της θάλασσας, των ζώων, των δέντρων. Οι στενές σχέσεις που είχαν οι αρχαίοι και η θρησκεία τους με τον κόσμο των φυτών αποτυπώνεται στη λέξη Χλωρίδα, που ήταν το όνομα της θεάς της βλάστησης.

Για τη συντήρηση και την ανάπτυξη της βλάστησης, που απαιτεί πολύπλοκες φυσικές διεργασίες, όπως η ρύθμιση της βροχής, της υγρασίας, του ηλιακού φωτός, του ανέμου, αλλά και της εναλλαγής των εποχών. Η θεά Χλωρίδα, είχε τη βοήθεια πολλών θεϊκών πλασμάτων, όπως των Ωρών, του Ζέφυρου, των Ωκεανίδων, του Απόλλωνα, της Άρτεμης, της Δήμητρας, της Περσεφόνης κλπ. Η κατανάλωση των φυτών της γης και η μαγεία της μαγειρικής, αποκαλύφθηκαν με τη χρήση της φωτιάς που μέχρι τότε, τη γνώριζαν μόνο από τις φωτιές που άναβαν οι κεραυνοί του Δία.  Η ανακάλυψη της φωτιάς συνέπεσε με την περίοδο των παγετώνων. Χάρη στη φωτιά σώθηκε ο άνθρωπος και αυτή ήταν δώρο του Προμηθέα που την πήρε από τους θεούς. Η κατασκευή λίθινων εργαλείων και ο έλεγχος της φωτιάς είναι αναμφισβήτητα τα δύο μεγαλύτερα γεγονότα στην τεχνολογική εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων. Γρήγορα η φωτιά διαδόθηκε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης τεχνολογίας, καθώς άρχισε να αξιοποιείται όχι μόνο για ζεστασιά αλλά και για μαγείρεμα της τροφής, φωτισμό και δημιουργία νέων σκευών και αντικειμένων. Το μαγείρεμα άλλαξε και τις κοινωνικές συνήθειες του ανθρώπου ο οποίος ξεκίνησε να μοιράζεται την τροφή του γύρω από τη φωτιά. Οι πρόγονοί μας, 2,5 εκατομμύρια χρόνια έως 12.000 χρόνια πριν, βάσιζαν τη διατροφή τους σε λαχανικά, φρούτα, καρπούς, ρίζες  και κρέας. Δημητριακά, πατάτες, ψωμί και γάλα δεν υπήρχαν. Με την ανάπτυξη της γεωργίας, περίπου 10.000 χρόνια πριν, η διατροφή μας εξελίχθηκε για να περιλάβει τις τροφές που σήμερα θεωρούμε βασικά προϊόντα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι θεοί έστελναν τον Αρίσταιο, γιο του Απόλλωνα, να διδάξει την τυροκομία στους Έλληνες, ενώ από την Οδύσσεια του Ομήρου μαθαίνουμε για τον Κύκλωπα Πολύφημο και την τυροκομική τέχνη του, όπου δίνει περιγραφές των τυριών που ωρίμαζαν μέσα στη σπηλιά του. Γύρω στα 3000 π.Χ. στο τέλος της νεολιθικής εποχής, το κρασί, το μέλι, διάφορα λαχανικά, κρεμμύδια και καρότα θα προσθέσουν γεύση στα φαγητά, ενώ το καρπούζι, τα μανιτάρια και αργότερα το ρύζι, θα εμπλουτίσουν τη διατροφή των ανθρώπων εκείνης της εποχής.