ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΝΤΟΥ

ΛΑΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Σε πολλά χωριά του Πόντου γιατρός δεν υπήρχε. Κάθε άρρωστος αφηνόταν στα έμπειρα χέρια των υπερηλίκων της οικογένειας. Πάντοτε όμως πρώτο μέλημα ήταν να φωνάξουν τον παπά να διαβάσει τις ευχές του εξορκισμού ή να κάνει αγιασμό. “Ο πάπας να χαρτοδεβάζ΄ τον άρρωστον “

Μετά κατέφευγαν στα γητέματα και στη μαγεία. Κάτι αντίστοιχο γινόταν και στην αρχαιότητα Με τις γνωστές επωδές. Πρόκειται για μία θεραπευτική μέθοδο που όπως δείχνει και η λέξη , στηρίζεται στην επωδή , δηλαδή στο λόγο που άδεται, τραγουδιέται η ψάλλεται.

Ακόμη και σήμερα, τα ξόρκια μουρμουρίζονται με μονότονη φωνή. Η λέξη επωδές προέρχεται από τη γοητεία, την ευχάριστη δηλαδή εντύπωση που αφήνει ο γητευτής στον ασθενή. Ο Ασκληπιός στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσε τις επωδές παράλληλα με τα φυσικά μέσα θεραπείας, όπως τα βότανα.

Οι παπάδες λοιπόν στον Πόντο διάβαζαν την ευχή στον άρρωστο και παράλληλα του πρόσφεραν αφεψήματα από διάφορα βότανα. Εντύπωση προκαλούν οι μέθοδοι για την αντιμετώπιση του πυρετού. Σε ορισμένες περιοχές του Πόντου, όπως στη  Ματζούκα,  άνοιγαν ένα βαθύ λάκκο μέσα στον οποίο χωρούσε ο ασθενής μέχρι το λαιμό. Έριχναν στο λάκκο κρύο νερό και έφτιαχναν λάσπη. Έβαζαν μέσα τον άρρωστο και μόλις τον έπιαναν ρίγη, τον έβγαζαν, τον έπλεναν και μετά τον έβαζαν στο κρεβάτι.

Άλλη μέθοδος ήταν με φύλλα ιτιάς. Ξεγύμνωναν τον ασθενή, τον ξάπλωναν σε ένα παχύ στρώμα από φύλλα ιτιάς , τον σκέπαζαν με ένα δεύτερο στρώμα φύλλων και τον άφηναν μέχρι να ιδρώσει . Μετά τον έντυναν καλά και τον έβαζαν στο κρεβάτι. Η ιτιά αποτελούσε βάλσαμο για τη γρίπη και το κρυολόγημα με υψηλό πυρετό .

Τρίτη εναλλακτική λύση για τον πυρετό ήταν το σκόρδο. Κοπάνιζαν σκόρδα , τα ανακάτευαν με ξινόγαλα και άλειφαν με το μείγμα όλο το σώμα του ασθενή. Τον σκέπαζαν μετά καλά και μόλις ίδρωνε, τον έλουζαν και τον έβαζαν να ξαπλώσει .

Τέλος για τον πυρετό χρησιμοποιούσαν και καρτόλα (πατάτες). Τις έκοβαν φέτες , έριχναν αλάτι και τους τοποθετούσαν στο μέτωπο του ασθενή .Έπειτα μούσκευαν ένα πανί με ξύδι και το έδεναν στο μέτωπο  έτσι που να συγκρατεί τις πατάτες. Το αλάτι κρύωνε την πατάτα και σε συνδυασμό με το ξύδι δρόσιζε το μέτωπο.