Οι σαλεπιτζήδες το καλοκαίρι πουλούσαν λεμονάδα. Γέμιζαν τα χάλκινα ή τα μπρούτζινα δοχεία που είχαν μαζί τους με «μπουζ  γιμπί», όπως έλεγαν την παγωμένη λεμονάδα. Την πρόσφεραν βάζοντάς την σε ποτήρια που είχαν περασμένα στη μέση τους.

Από το Μάιο οι εξοχές στα περίχωρα της Σμύρνης ήταν καταπράσινες και τα δένδρα άρχιζαν να φορτώνουν καρπούς. και τι δεν έβγαζαν στην εποχή τους αυτά τα δέντρα. Καΐσια ξακουστά, ζαλταλούδια, αμπουρνέλες, τζάνερα, πορτοκάλια, και λεμόνια όλο ζουμί, φράπες, νεράντζια και κυδώνια μυρωδάτα. Άσε πια τα ζαρζαβατικά τους. Ντομάτες, μπάμιες, μελιτζάνες και όλα τα καλά του Θεού…