Δεν υπάρχει μάλλον άλλη περιοχή της υδρογείου που να γνώρισε έναν τόσο πρωτότυπο πολιτισμό με θεμελιώδη γνωρίσματα και αναρίθμητες δοξασίες και έθιμα, όσο η Ελλάδα.
Άλλωστε ο ελληνικός πολιτισμός είναι από μόνος του ένα αμάλγαμα από εγχώρια προελληνικά και από μεταγενέστερα κρητικά, αχαϊκά, δωρικά ιωνικά, θρακικά και άλλα στοιχεία. Σ’ αυτήν την περιοχή οι τόποι, το έδαφος, η γη στάθηκαν δυνατότερα από τους ανθρώπους, τις διαφορές και τις έχθρες…
ΙΩΝΙΚΟΝ
Γιατί τα σπάσαμε τ΄ αγάλματά των γιατί τους διώξαμε απ΄ τους ναούς των διόλου δεν πέθαναν γι΄αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη, σένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη…
Κ.Π Καβάφης
«Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο Κοιτάξαμε τα σπασμένα αγάλματα Ξεχαστήκαμε και είπαμε πως δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα»
Γιώργος Σεφέρης
Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου.
Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο με άλλα μάτια; Στα ηλιοσκαλοπάτια. Με έμαθε η μάνα μου να ζω…
Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά;
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης. Μουσική : Σταύρος Ξαρχάκος. Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης.
Φωτογραφία: Frédéric Boissonnas
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος. Να ‘ν’ ήμερος να ΄ ναι άκακος.
Λίγο φαί, λίγο κρασί, Χριστούγεννα και Ανάσταση»
Οδ. Ελύτης
Φωτογραφία: Frédéric Boissonnas
