Αναμνήσεις…

Γιαννούλα Σ.

Μικρασιάτισσα. Ορεινή Έφεσος, Κιρκιτζέ.

Τόπος του παιχνιδιού ήταν η γειτονιά, οι αλάνες και οι χωματόδρομοι και τα προαύλια των σχολείων. Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο γύρω στα 6 χρόνια τους. Χωριστά τα κορίτσια από τα αγόρια. Τα αγόρια έλεγαν ποιήματα στη γιορτή των τριών Ιεραρχών και τα κορίτσια του Ευαγγελισμού.

Οι απολυτήριες εξετάσεις γίνονταν μπροστά σε κόσμο  και υπήρχε διαγωνισμός μεταξύ των μαθητών. Δηλαδή οι καλύτεροι μαθητές σε ένα μάθημα έκαναν μεταξύ τους διαγωνισμό για το ποιος θα βγει πρώτος.

Μαρία Κ.

Μαγνησία Μικράς Ασίας

Ατέλειωτα τα παιχνίδια εκείνης της εποχής. Σβούρα, βόλοι, κουτσό. Τα Ελληνόπουλα έπαιζαν διάφορα παιχνίδια της εποχής, κρυφτό, Βεζίρης, το λουρί της μάνας, λάκκους και άλλα. Τα κορίτσια έπαιζαν την πινακωτή, τα τσουκαλάκια, μέντα – μέντα, περνά περνά η μέλισσα, και άλλα…

Αναστάσιος Γ.

Σμύρνη

Τα αγόρια έπαιζαν με τα τόπια τους που ήταν φτιαγμένα με διάφορα πανιά χρωματιστά. Τα κορίτσια έπαιζαν με τις κούκλες τους που ήταν φτιαγμένες από κουρέλια.

Στο σχολείο μάθαιναν Νέα Ιστορία, αρχαία ιστορία, Νεοελληνική γλώσσα, ανθολόγιο, μαθηματικά και γυμναστική. Μάθαιναν και υποχρεωτικά τούρκικα. Πολλά μαθήματα ήταν στην τουρκική γλώσσα, όπως Γεωγραφία, Πολιτική ιστορία.

Ευγενία Λ.

Σμύρνη

Όταν το επέτρεπε η τεχνολογία και ο χώρος, οι πιτσιρικάδες έστηναν πρόχειρες αυτοσχέδιες τραμπάλες και κούνιες. H τραμπάλα παιζόταν από δύο ή τέσσερα παιδιά κατά ζεύγη. Στερέωναν σε μια μεγάλη κοτρόνα ένα δοκάρι και άρχιζαν να κουνιούνται ρυθμικά, όπως η ζυγαριά, μια από τη μια πλευρά και μια από την άλλη, χρησιμοποιώντας τη δύναμη των ποδιών, για να μπορέσουν να ανυψωθούν.  Oι κούνιες ήταν από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών. Ήταν δεμένες σε  κλώνους μεγάλων δέντρων με διπλά σχοινιά και με διπλές θέσεις. Oι περισσότερες ήταν μονές με μια μόνο θέση. O παίχτης προσπαθούσε με τη δύναμη των ποδιών του να ξεκινήσει την κούνια ή κάποιο άλλο παιδί που ήταν πίσω από την κούνια του έδινε κίνηση οδηγώντας την κούνια όσο ψηλότερα μπορούσε…